พ่อค้าใจหาย เผยสาเหตุที่ต้องเก็บข้าวของออกจากโรงอาหารในโรงเรียน

ผู้ใช้เฟซบุ๊กโพสต์ข้อความระบุว่า.. วันนี้ไปเก็บของที่ร้านมา ใจหายเหมือนกัน เราตัดสินใจที่จะไม่ต่อสัญญาร้าน 3 กับทางโรงเรียนครับ สภาวะแบบนี้ทุกคนคงทราบดีไม่รู้ว่าโรงเรียนจะกลับมาเปิดปกติได้เมื่อไหร่ ในระหว่างนี้เราก็ต้องหาอะไรทำ ต้องตัดสินใจตัดอะไรสักอย่างเพื่อมาทุ่มเทกับการเปิดครัวที่บ้าน ขายออนไลน์เต็มตัวโดยหวังว่าในสักวันหนึ่งเราจะมีหน้าร้านเล็กๆ

ถึงตรงนี้คงจะมีคนสงสัยว่าทำไมต้องเลิก ก็เปิดครัวที่บ้านไปโรงเรียนเปิดก็ค่อยกลับไปขายที่โรงเรียนต่อ มันมีเหตุผลใหญ่ๆอยู่สองข้อ ถ้าไม่ขี้เกียจอ่านกันจะเล่าให้ฟัง เหตุผลแรกซึ่งยืนยันว่าเป็นเหตุผลหลักคือ แม่อายุ 78 แล้วไม่อยากให้แม่ต้องไปตรากตรำตื่นเช้าไปอยู่ในครัวร้อนๆอีกต่อไป 

แม่ก็ออกปากเองด้วยว่าไม่น่าจะช่วยไหวแล้วซึ่งก็ตรงกับสิ่งที่เราคิดมานาน ครั้นจะหาคนมาช่วยเราจากประสบการณ์ที่ผ่านมาถ้าเราต้องจ้างลูกน้องเราก็จะแทบไม่เหลืออะไรเลย ในแง่ธุรกิจการขายของในโรงเรียนมันไม่ดีอย่างที่หลายๆคนเข้าใจ 

เหตุผลที่สองคือความเปลี่ยนแปลงของการบริหารโรงเรียน ทั้งจากสิ่งที่ประสบด้วยตัวเองโดยตรงและสิ่งที่ได้รับรู้ได้ยินได้ฟังมา ผมว่านโยบายการบริหารโรงเรียนได้หลุดจากพันธกิจที่แท้จริงของโรงเรียนไปมาก โดยเฉพาะความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ที่หายไป 

ยกตัวอย่างที่ชัดเจนคือ ในภาวะนี้ซึ่งไม่รู้ว่าโรงเรียนจะได้เปิดเมื่อไหร่แต่ผมถูกตามให้ไปจ่ายค่าเช่าสำหรับปีหน้า เงินหลายหมื่นบาทผมต้องเอาไปวางไว้โดยที่ไม่รู้อนาคตเหรอ? แล้วยังมีอีกหลายเรื่องที่ทำให้ผมไม่สบายใจที่จะไปต่อ ขี้เกียจเขียนมันยาว 

เป็นการตัดสินใจที่โคตรยากครับเพราะผมรักโรงเรียน มีความสุขตลอดเวลาที่ได้ขายของอยู่ในโรงเรียน ได้เจอเด็กๆน้องๆลูกๆหลานๆ ยังนึกถึงเวลาที่เพื่อนโทรหา "เฮ้ยไอ้นัท ลูกกูลืมเอากระเป๋าสตางค์ไปมึงเอาเงินให้ลูกกูหน่อยเดี๋ยวกูโอนคืนให้" แต่ชีวิตต้อง move on ครับ 

ถ้าบังเอิญเรื่องนี้จะไปถึงคณะกรรมการระดับสูงที่ดูแลโรงเรียนอยู่ผมอยากจะบอกแค่ว่า "ก่อนการตัดสินใจทำอะไรให้คิดว่า ถ้าคุณเป็นพระเยซู พระเยซูจะตัดสินใจแบบที่คุณตัดสินใจหรือไม่" ขอพระเจ้าทรงเมตตาและปกป้องโรงเรียน

ที่มา Thanut Palanunthana